Jak określić rozciągliwość elastycznej dzianiny lub koronki?

W trakcie szycia bielizny damskiej oraz odzieży sportowej, takiej jak stroje kąpielowe, legginsy itp. stosowane są materiały elastyczne. Produkty wykonane z elastycznej dzianiny doskonale dopasowują się do sylwetki dzięki zdolności rozciągania. Ale ta zdolność tkaniny wymaga, aby przy konstruowaniu wzorów uwzględnić współczynnik rozciągliwości tkaniny lub w inny sposób zastosować zredukowane pomiary (pomiary zmniejszone).

Jak określamy współczynnik rozciągliwości dzianiny?

Wybieramy materał, z którego uszyjemy produkt. Ustałamy elastyczność materiału i ustawiamy ją w wyrobie. Wzdłuż nitki elastycznej umieszczamy dwa znaczniki w odległości 10 cm. Oznaczenia można nanieść kredą lub wkłuć dwie szpilki. Zaleca się zaginanie (składanie) tkaniny w dwie warstwy wzdłuż nitki wątku. Zabezpieczy to też przed nadmiernym rozciąganiem i mniejszym błędem pomiarów.

Rozciągnij materiał aż poczyjesz delikatny opór i zmierz odległość między śladami. Konieczne jest rozciągnięcie tkaniny, aby wzór i struktura tkaniny nie były zniekształcone. Spróbuj zasymulować rozciągnięcie materiału w gotowej odzieży.

Współczynnik rozciągliwości obliczamy według wzoru:

Cr = Długość przed rozciąganiem - dzielimy na - Długość po rozciągnięciu

Cr (próbka 1) = 10 / 12,5 = 0,80

Cr (próbka 2) = 10 / 12,0 = 0,83

Czy muszę wyznaczyć współczynnik rozciągliwości wg nitki osnowy?
Jeżeli tkanina znacznie się rozciąga w kierunku nitki osnowy, wówczas konieczne jest określenie rozciągliwości tkaniny wg nitki osnowy i w rezultacie wykorzystać ten współczynnik ( ujemny luz konfekcyjny) do zmniejszenia pomiarów długości.

Jakie pomiary należy zmniejszyć i dlaczego?
Zwykle w metodach konstruowania wykrojów z dzianin przylegających do ciała sugeruje się aby wymiary zmniejszyć. Musisz również pamiętać, że do obliczeń i konstrukcji wzorów z materiałów elastycznych można używać zarówno luzów konfekcyjnych ujemnych jak i dodatnich ( założenia na etapie projektu) o wielkość których, redukujemy pomiary. Jest to konieczne, aby w razie potrzeby zapewnić ciasne dopasowanie tkaniny, a jednocześnie w odpowiednich miejscach produktu tkanina pozostanie w stanie nierozciągniętym. Aby było wyraźniej, rozważ przykład majtek: w obszarze talii materiał jest rozciągnięty w kierunku poprzecznym, a okolicy pachwiny nie rozciąga się.

Wszystkie pomiary można podzielić na dwie grupy:

Pomiary szerokości (pomiary obwodu):

• obwód biustu,

• obwód talii,

• obwód bioder,

• szerokość pleców,

• szerokość klatki piersiowej,

• obwód kolana,

• obwód łydki itp.
  

• Pomiary długości:

• długość rękawa,

• tył do talii,

• przód talia,

• tył rękawa itp.
  Jak można się domyślić, do pomiarów obwodów (szerokości) stosujemy współczynnik rozciągnięcia tkaniny wzdłuż nitki wątku (wzdłuż poprzecznej), a do pomiarów długości współczynnik rozciągania tkaniny wzdłuż osnowy. Pamiętaj jednak, że pomiary długości należy zmniejszyć tylko w przypadku bardzo elastycznych materiałów. Należy również pamiętać, że niektóre tkaniny skracają się przy rozciąganiu w kierunku poprzecznym.
  
  Redukcja pomiarów
  Aby uzyskać pomniejszone pomiary, musimy pomnożyć wartość naszych pomiarów przez współczynnik rozciągliwości.
  Współczynnik rozciągliwości (zredukowany) = Wr x Współczynnik rozciągliwości Cr
  Np. Wr (zredukowany) = 90 cm x 0,8 = 72 cm
  
  Nauczyliśmy się obliczać współczynnik rozciągliwości tkanin elastycznych i redukować pomiary do obliczania i konstruowania wzorów z dzianin. Teraz możesz bezpiecznie rozpocząć pracę nad dzianinami.